بررسی اثر آنتی اکسیدانی بی هوشی تام داخل وریدی مکرر با پروپوفل (دیپریون) در گلبول های قرمز سگ از طریق اندازه گیری میزان آنزیم g6pd

پروپوفول (2و6- دی ایزوپروپیل فنول) به عنوان یک عامل آرام بخش و داروی بی هوشی از نظر ساختار شیمیایی مشابه آنتی اکسیدان درونی، آلفا توکوفرول (ویتامین (e می باشد و از نظر تئوری می تواند دارای ویژگی های آنتی اکسیدانی باشد. پروپوفول در سطوح سلولی و ارگان ها، آسیب های اکسیدانی در بافت هایی چون بافت میو کارد، میتوکندری، سیناپتوزوم های مغزی،غشای گلبول های قرمز و سوسپانسیون سلول های کبدی را خنثی می کند. در مطالعات اخیر، پروپوفول خاصیت خنثی کنندگی اندوتوکسین القا شده توسط سیتوکین ریلاز را نیز نشان داده است. گزارشات زیادی مبنی بر خاصیت آنتی- اکسیدانی پروپوفول مطرح شده است اما اطلاعاتی در مورد اثرات آنتی اکسیدانی تزریق داخل وریدی (tiva) پروپوفول وجود ندارد. بنابراین در این مطالعه به بررسی خاصیت آنتی اکسیدانی پروپوفول به وسیله اندازه گیری اثرات آن در فعالیت تعدادی از آنزیم های آنتی اکسیدانی از قبیل سوپر اکسید دیسموتاز (sod) و گلوکز -6- فسفات دهیدروژناز (g6pd) پرداخته شد. بدین منظور، 5 قلاده سگ با وزن متوسط kg 7/5 ±6/22 استفاده شدند. القا و نگهداری بی هوشی با استفاده از تزریق پروپوفول به روش tiva سه مرتبه با فاصله زمانی 14 روز انجام شد. نتایج بدست آمده نشان داد که غلظت آنزیم g6pd موجود در گلبول های قرمز در مدت زمان بی هوشی افزایش یافت. سپس تا زمان 144 ساعت بعد از بازگشت از بیهوشی میزان غلظت آن کاهش یافت. همچنین فعالیت سرمی آنزیم sod بیشترین کاهش را 90 دقیقه پس از القای بیهوشی نشان داد. سطح فعالیت مهاری آنزیم sod بعد از بی هوشی افزایش یافت و نسبت به مدت زمان بی هوشی در سطح بالاتری قرار گرفت. نتایج مطالعه حاضر مشخص می کند که تزریق مکرر پروپوفول می تواند به طور موثری رادیکال های آزاد را خنثی کند و می توان پروپوفول را به عنوان یک داروی بی هوشی در بیمارانی که در معرض آسیب های ناشی از واکنش های رادیکال های آزاد هستند،به کار برد.